Het mysterie van de klok: is de tijd er altijd al geweest?

De klok waar je regelmatig op kijkt gedurende een dag, kan veel bepalen. Bv: wanneer moet ik vanuit huis vertrekken voor mijn afspraak? Hoe laat moet ik opstaan? Hoe laat vertrekt mijn trein? Wanneer begint de online meeting? Wanneer start ik met koken? etc

Vaak zijn we ons niet eens bewust van de invloed van een klok, maar de tijd kan mij soms behoorlijk benauwen. Je kent het vast wel: je hebt iets bijzonders meegemaakt en plotseling is het alweer 2 weken geleden toen je dat leuke moment ervoer. Het voelt alsof de tijd 'voorbijvliegt'.

Onze voorouders gingen heel anders met tijd om dan wij nu doen. Natuurlijk bestaat de tijd al sinds de schepping, maar ik werd geraakt door iets dat ik las in een boek: een aantal eeuwen terug kende men het begrip 'klok' nog niet en leefde men aan de hand van de stand van de maan en zon. Als het in de ochtend licht werd, werd je op natuurlijke wijze wakker en wanneer het in de avond donker werd, wist je dat het tijd werd om naar bed te gaan. Wat een heerlijkheid lijkt me dat! Gewoon op je gevoel en intuïtie leven en geen rekening houden met het tikken van een tijdsklok!

Sinds het begrip 'klok' in onze wereld is binnen getreden lijken wij wel steeds meer afhankelijk te zijn geworden van dit instrument. Alsof het niet meer anders kan. We hobbelen mee in de stroom van verplichtingen en gewoontes en lijken ook steeds harder te gaan rennen. Maar haast is mijns inziens niet iets dat God van ons verwacht. Vaak verwachten wij het van onszelf. Of anderen verwachten het van ons.

Een paar maanden geleden heb ik aan God gevraagd om een 'stress-loos' leven. Ik was het zo beu, dat haasten en onder druk presteren en doorgaan. Terwijl ik van mezelf enorm gedreven ben, houd van hard werken en actief zijn. Maar het voelde niet meer goed. Alsof ik mezelf voorbij aan het rennen was. Mezelf uit het oog verloor. En Hem daarbij. Herken je dat? Het leven leven vanuit een stroom en gewoonte die doorgaat? En dat dat harde rennen ook nog energie lijkt te geven? En dat het ook goed voelt wanneer het extreem druk is? Dat het fout lijkt wanneer je rustig en traag leven leidt? Wanneer je dit herkent: wat vind jij hiervan? Hoe ziet God deze vorm van leven en bewegen? Wat is Zijn wil hierin?

Een passende tekst hierbij vind ik: Jesaja 40:31 ==> Maar wie de Here verwachten, putten nieuwe kracht; zij varen op met vleugelen als arenden; zij lopen (niet rennen!), maar worden niet moe; zij wandelen (haasten niet), maar worden niet mat.

Meer ontdekken over 'onthaasten'? Ga mee met een retraite van Royal Retreats!

Liefs, Maria